4 دلیل برای عملکرد بهتر امنیت سایبری نرم افزار و تضمین کیفیت

گفته می‌شود امنیت سایبری و تضمین کیفیت (QA) دو حوزه مجزا در آزمون نرم افزار هستند، درحالی که تضمین کیفیت به معنای اطمینان از عدم وجود اشکال و نقص در نرم افزاراست؛

امنیت سایبری با آسیب‌پذیری‌ها وضعف‌های نرم افزار مقابله می‌کند، با این حال در پایان هدف هر دو کاهش و مدیریت خطرات مرتبط با نرم افزار است. از این رو تیم‌های آزمون باید فعالیت‌ها رو ترکیب کنند و از منافع متقابل استفاده کنند، پیش از اینکه دلایل را به شما ارائه دهیم، باید مطلبی را بیان کنیم:

1. تعداد کل نقض اطلاعات در سال 2021  نسبت به سال 2020، 17درصد افزایش یافته است.

2. 77 درصداز سازمان‌ها برای حوادث سایبری برنامه‌ای ندارند.

3. بودجه‌ای که در سال 2019 برای تضمین کیفیت و آزمون نرم افزاری سازمان اختصاص داده شده است؛ تنها  23درصد از بودجه سالانه فناوری اطلاعات را تشکیل می‌دهد.

چهار دلیل برای ادغام امنیت سایبری و تضمین کیفیت

امنیت سایبری و تضمین کیفیت باید با هم کار کنند زیرا:

1-گروه‌های امنیتی، کار گروه‌های QA را ساده می‌کنند و بالعکس:

زمانی که تیم‌های امنیتی تهدیدها و حفره‌های نرم افزاری یک برنامه را شناسایی می‌کنند؛ خطراتی را که بر کیفیت کلی آن تاثیر دارند؛ حذف می‌کنند، آنها بر هر اقدامی که می‌تواند نرم افزار را در برابر حملات و تهدیدات آسیب‌پذیر کند؛ نظارت می‌کنند، این رویکرد مدیریت خطر به گروه‌های تضمین کیفیت کمک می‌کند تا بر بهبود عملکرد سیستم تمرکز کند.

در انتها، وقتی کیفیت بهبود می‌یابد به راحتی می‌توان به دنبال تهدیدات امنیتی سایبری بود، زیرا تا زمانی که نرم افزار به درستی کار نکند، شناسایی تهدیدات غیرممکن است، این بدان معنا است که تلاقی تضمین کیفیت و امنیت سایبری برای هر دو گروه به دلیل کاهش حجم کار و مدیریت بیشتر مشاغل مفید است.

2-صرفه جویی در زمان و هزینه:

هنگامی که از ابتدا امنیت سایبری و روش‌های تضمین کیفیت را با چرخه عمر توسعه نرم افزار(SDLC) ادغام می‌کنید، می‌توانید زمان و هزینه‌های مرتبط با آنها را کاهش دهید، همکاری بین گروه‌ها-درست از ابتدای SDLC-به آنها کمک می‌کند تا ضعف‌ها و نقص‌های نرم افزار را زودتر برطرف کنند، هنگامی که نرم‌افزار آماده استفاده است از تبدیل شدن مسایل به مشکلات بزرگ‌تر و غیر قابل مدیریت جلوگیری می‌کند.

چنین رویکردی دوکار انجام می‌دهد:

1. خطرات را در سرتاسرSDLC شناسایی و مدیریت می‌کند و زمانی که نرم افزارتحت آزمایش‌های امنیتی و QA قرار می‌گیرد، فضای کمی برای کار باقی می‌ماند.

2. در زمان، پول و منابع صرفه جویی می‌کند.

3-ایجاد یک نرم افزار قابل اعتماد:

یک خطر امنیتی نیز یک مساله QA است زیرا یک نرم افزار دارای باگ در مقابل حملات سایبری آسیب پذیرتر است، واضح است، پائین بودن کیفیت کد می‌تواند نشان دهنده رفتار غیر قابل پیش‌بینی نرافزار باشد، این رفتار می‌تواند به دلیل ضعف احتمالی کد یا خطای موثر بر عملکرد نرم افزار باشد، سوء استفاده از نرم افزارهای دارای آسیب‌‍پذیری آسان‌تر است. یک مطالعه قدیمی نشان داد که کد توسعه نرم افزاری متمرکز بر کیفیت، آسیب‌پذیری کمتری دارد، از این رو اگر تضمین کیفیت و امنیت سایبری با هم کار کنند، اعتبار نرم‌افزار به طور خودکار بالا می‌رود.

4- افزایش امنیت نرم افزار در صورت تلاقی امنیت سایبری و تضمین کیفیت:

گروه‌های توسعه اغلب بر ارائه نرم افزار در مهلت‌های تعیین شده و محدودیت‌های بودجه تمرکز می‌کنند، در حالی که این ویژگی خوب تیم‌های توسعه است، ولی گاهی اوقات آنها توصیه‌های امنیتی را نادیده می‌گیرند، بودجه و زمان‌بندی تا حدی فشرده است که توجه به الزامات امنیتی پس از بررسی QA برای تیم‌های توسعه غیر ممکن و غیر ضروری به نظر می‌رسد که بدون شک امنیت نرم افزار را متاثر می‌کند، با این حال ترکیب روش‌های امنیت سایبری با آزمون QA تضمین می‌کند که تیم‌های توسعه، خطرات امنیتی را بخشی از نقص نرم افزار در نظر بگیرند، به این ترتیب، آنها همانند بهبود کیفیت، پیشگیری از تهدید را دراولویت قرار می دهند.

استدلال نهایی:

امنیت سایبری و تضمین کیفیت باید بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند SDLC باشد، همیشه می‌توانید بررسی‌های امنیتی و کیفیت را روی نرم افزارهای توسعه یافته اجرا کنید، با این حال تبدیل این آزمون‌ها به بخشی از کل چرخه توسعه، نرم افزار را واقعا ایمن و قابل اعتماد می‌سازد.

https://313-313.ir/